Goede voorbeelden zijn het Stoppen zonder te stoppen en het Doen door niet te doen. Over het laatste las ik afgelopen week het boek "Filosofie met de vlinderslag" van dr.Woei-Lien Chong. Deze sinologe/filosofe heeft me werkelijk met tranen toe geroerd met haar interpretatie en nieuwe vertalingen van daoïstische teksten van Laozi en Zhuangzi.
De term wuwei wordt meestal vertaald met 'niet-doen' en roept een vrij passief gevoel op, ook al wordt er vaak de regel toegevoegd: "en toch is er niets wat ongedaan blijft". Tja, over wat voor levenshouding hebben we het dan?
Soms als je in een heerlijke flow zit met je shiatsu behandeling snap je ineens waar wuwei over gaat. Omdat alles vanzelf lijkt te gaan, je volgt je handen, er is een goede communicatie tussen jou en je cliënt en het lichaam reageert heel vanzelfsprekend op jouw druk door zich opnieuw in te stellen en stromend te worden. Maar wat deed je op dat moment, of liever gezegd wat deed je niet? Wat zijn de ingrediënten voor zo'n flow, hoe kom je daar?
Het is als de situatie als je een heerlijke maaltijd heb gekookt en de gast vraagt het recept. Meestal is er wel een beduimeld vergeeld krantenknipsel als basis recept met allerlei persoonlijke toevoegingen of weglatingen, gewoon omdat je een bepaald kruid niet in de kast had maar een ander wel. Hoeveelheden zijn daarin ook absoluut niet vast, een beetje hier, een beetje daar. De compilatie van het uitgangspunt met jouw persoonlijke invulling van het moment maakt een unieke creatie. Zo ook met shiatsu, er is denk ik geen vaste receptuur. Er is een duidelijk uitgangspunt, de basis principes, de houding, de adem, de stilte. En elke keer kook je met wat je hebt, met de ideeën die in je opkomen, je reactie op de respons van het lichaam van de persoon met wie je werkt.
Maar dat 'niet-doen''?
Woei-Lien Chong legt uit dat het woord 'wu' meestal ééndimensionaal vertaald wordt met een ontkenning, namelijk 'niet'. Samen met de betekenis van 'wei', wat meestal als handelen of doen wordt vertaald, dus : het niet-handelen.
Zij legt een hele nieuwe dimensie bloot: tweedimensionaal vertaald laat het ideogram 'wu' letterlijk een groep mensen zien die een open plek in het bos vrijhakken. De vertaling geeft dan een heel ander beeld van een actief proces van ruimte maken,open stellen. De leegte is vanuit het Daoisme geen deficiëntie maar een gastvrije ruimte van mogelijkheid. Wat leeg is, heeft geen vorm, en kan daardoor plaats bieden aan alle vormen. Het is niet ingevuld, en kan daardoor met alles worden gevuld zonder uitgeput te raken.
Zo bezien gaat wuwei niet slechts over niet handelen maar meer een type handelen waarbij je iets loslaat opdat er ruimte kan ontstaan in jezelf, en in de situatie waarin je je bevindt. Er is geen ontbreken aan maar er is een grote weidsheid.
Wuwei is een houding waarbij het gaat over het vermogen om open te staan voor wat in elke situatie reeds wordt geschonken, als een ruimtelijke wijze van gewaar zijn.
Het is een prachtige uitdaging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten