Mijn eerste kennismaking met een shiatsu congres. 4 dagen
lang een uitwisseling met mensen uit Zwitserland, Duitsland, Oostenrijk, Kroatië,
Frankrijk, Groenland, Denemarken, Noorwegen, Griekenland, Schotland ,Engeland en
3 Nederlanders. Canada, de VS. en Puerto Rico zijn ook vertegenwoordigd.
Midden tussen de bergen en bellende koeien ( echt!) een
prachtige smeltkroes van invloeden en stijlen die zich laven aan elkaar en aan
een prachtig docententeam. Rode draad van het congres is professionalisering
van het shiatsu vak: je doet het, je kunt het, je bent er goed in, je verdient
er je geld mee, de wereld heeft je nodig.
Er zijn veel studenten van Ohashi, Kishi, Pauline Sasaki,
Saul Goodman, Iokai ( Kazunori Sasaki),jammer genoeg geen Namikoshi studenten.
Al met al wordt er een vrije Europese stijl gezien, geënt op traditie maar met
een open mind naar de kunst van het aanraken. Veel meer los van de kata en de Japanse
traditie van waaruit ik werk, veel meer gebouwd op intuïtie, ademwerk,
grounding, energiewerk en de ruimte dat
in te brengen. De stijl van werken van de docenten die in open clinics hun
behandelingen demonstreerden op mensen uit het dorp bevestigden dat. Onze
Carola Beresford-Cooke die na het jarenlang werken aan haar theorie boeken zich
nu voornamelijk baseert op waar haar handen heen willen, Wilfried Rappenecker
gebruikt als leidraad wat hem boeit en interesseert en bouwt zo zijn
behandeling op. Bill Palmer werkt vanuit de beweging ( movement shiatsu) en
laat zo de patiënt leidend zijn in hoe de behandeling vorm krijgt. Wat een
veelheid in vormen!
Het enthousiasme van beroepsbeoefenaren, leraren, schoolleiders
was groot en aanstekelijk. Er zijn veel ideeën gelanceerd in hoe shiatsu meer
vorm kan krijgen op scholen, instituten, bejaardenhuizen en klinieken. Er waren
demonstraties voor shiatsu op de bank ( voor die ziekenhuizen waar we gaan
beginnen) en op de stoel.
En een grote duw in de rug om ons niet langer klein op te
stellen: shiatsu is groot en verdient een plek. Een prachtig idee: als je cliënt
een ingreep moet ondergaan, ga mee! Diego Sanchez uit Uruguay kwam zo terecht in een hartkliniek in New York
en wist in twee jaar tijd de ligtijd op de IC terug te dringen van 5 naar 3,
sindsdien is er een vast shiatsu therapeut in dienst.
Ben nu al benieuwd naar het vervolg op dit hart onder de
riem steken, wordt vervolgd in Wenen in 2017!